یاس کبود علی
فقط برای همدردی با پسری که با مادر تو کوچه بود
خداي من بهشت و شعله هاي نار يعني چه؟ نگاه شير حق و تازيانه خوردن زهرا تو در راه اميرالمؤمنين خود را فدا کردي تو زينب داشتي اي بانوي خلقت چه پيش آمد شب بود و می رفتند مادر رابشویند من غلامی ز غلامان توام یا زهرا مستمندی به سر خان توام یا زهرا *********شعر فاطمه********** از زمانی که به خود آمده ام فهمیدم خاطر آشفته و حیران تو ام یازهرا *********شعر فاطمه********** من دعا بودم ز روز ازل برلب تو ذکری از نیمه سوزان توام یازهرا *********شعر فاطمه********** متولد شده عشق توام بی بی جان آه پرورده دامان توام یا زهرا *********شعر فاطمه********** بیت الاحزان دلم شاهد اشک سحرت اشک آن دیده گریان توام یازهرا *********شعر فاطمه********** از ازل لطف تو شد شام حالم آری تا ابد در خور احسان توام یا زهرا *********شعر فاطمه********** شد یهودی ز نخ چادرت اسلام شناس فخرم این بس که مسلمان توام یازهرا *********شعر فاطمه********** ای یتیمان مدینه همه از پخت تو سیر طالب لقمه ای از نان توام یازهرا بانو سلام سوزش پهلوت بهترست چشم گریان حسن شد به مغیره نگران
خاری به چشم های من انگار می کشی
وقتی که آه از دل خونبار می کشی
با خرمنی سپید ز گیسوی خود مرا
روزی هزار بار تو بر دار می کشی
بر زانوان بی رمقت راه می روی
بر شانه بار غصه بسیار می کشی
انگار سوی چشم تو از بین رفته است
که اینگونه دست به دیوار می کشی
شانه به موی دختر دردانه می زنی
دستی بر آن نگاه گهربار می کشی
جاروی خانه....پخت غذا.....روز آخری
داری چقدر از این بدنت کار می کشی
این رو گزفتن تو مرا کشت...!از چه رو
چادر به روی دیده رخسار می کشی؟
از این نفس نفس زدنت خوب واضح است
دردی که از جراحت مسمار می کشی
ای قبله کبود که با هر نگاه خود
طرحی زآتش در و دیوار می کشی خود را درست لحظه پرواز از قفس
من را شبیه مرغ گرفتار می کشی
خانه خراب گشتم و با رفتنت مرا
داری به زیر این همه آوار می کشی
دیگر به غیر مرگ دعایی نمی کنی حالا که آه از ان دل خونبار می کشی
نیمه شب تابوت را برداشتند بار غم بر شانه‌ها بگذاشتند هفت تن، دنبال یک پیکر، روان وز پی آن هفت تن، هفت آسمان این طرف، خیل رُسُل دنبال او آن طرف احمد به استقبال او ظاهراً تشییع یک پیکر ولی باطناً تشییع زهرا و علی امشب ای مَه، مهر ورزو، خوش بتاب تا ببیند پیش پایش آفتاب دو عزیز فاطمه همراه‌شان مشعل سوزان‌شان از آه‌شان ابرها گریند بر حال علی می‌رود در خاک آمال علی چشم، نور از دست داده، پا، رمق اشک، بر مهتاب رویش، چون شفق دل، همه فریاد و لب، خاموش داشت مُرده‌ای تابوت، روی دوش داشت آه، سرد و بغض، پنهان در گلوی بود با آن عدّه، گرم گفت و گوی
درد دل میکرد زینب با حسن
ای برادر رازدارم مادرم
ای میان کوچه یار مادرم
از تو چه پنهان که خوابی دیده ام
دیشبی را که دمی خوابیده ام
خواب دیدم بستری اینجا نبود
بین بستر مادرم زهرا نبود
خواب دیدم حال مادر خوب بود
پشت در خالی زسنگ وچوب بود
دیدم او را احترامش می کنند
یک یک زنها سلامش می کنند
خواب دیدم گرد خانه می زدود
دست پخت مادرم بر سفره بود
گیسوانم را دوباره شانه کرد
مثل قبلا باز کار خانه کرد
باز هم با حال خوب و دلنواز
روی پا استاده میخوانَد نماز
دیدم او من را کنار خود نشاند
با دو دست خود دعای دست خواند
خواب دیدم مادرم بیمار نیست
رد خونش مانده بر دیوار نیست
مرغ غم از سینه ام پرواز کرد
روی بابایم خودش در باز کرد
خواب دیدم مادرم بی تاب نیست
در میان بسترش بی خواب نیست
آه تا از خواب خوش برخاستم
باز هم آوار شد بر سینه غم
نیمه ی شب بود و او بیدار بود
در میان بسترش بیمار بود
زیر لب آهسته نجوا مینمود
از خدا مرگش تقاضا مینمود
باز درب خانه و دود سیاه
نیمه شب بود وصدای آه آه
باز مادر بود و صحبت از اجل
بچه ها یک گوشه زانو در بغل
نیمه شب بهر گل یاس غریب
خواندم آرام آیه ی امن یجیب
***
نیمه شب زینب کنار مجتبی
مخفیانه گریه کردند و دعا ....
الهی ، به حق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده !
الهی ، راز دل را نهفتن دشوار است و گفتن دشوار تر . الهی ، چگونه خاموش باشم که دل در جوش و خروش است ، و چگونه سخن گویم که خرد مدهوش و بیهوش است . الهی ، از پای تا فرقم در نور تو غرقم. الهی ،ما همه بیچاره ایم وتنها تو چاره ای ، و ما همه هیچ کاره ایم و تنها تو کاره ای . الهی ، چگونه گویمنشناختمت که شناختمت، و چگونه گویم شناختمت که نشناختمت. الهی، از خواندن نماز شرم دارم و از نخواندن آن شرم بیشتر الهی ، وای بر من اگر دلی از من برنجد! الهی، جز این نمی شد ، با که درآویزم الهی، خفتگان را نعمت بیداری ده، و بیداران را توفیق شب زنده داری و گریه و زاری ! الهی، تو خود گواهی که این سخنان از بی تابی است ، بر ما متاب الهی، تا کی عبدالهوی باشم ؛ به عزتت عبدالهو شدم الهی، سست تر از آن که مست تو نیست کیست؟ الهی، شکرت که حقیر و فقیرم نه امیرو وزیر الهی، از دردم خرسندم که درمانش تویی الهی،شیدایی جانان را با حور و غلامان چکار؟ الهی، شکرت که تا کنون خواننده بودم و اینک گوینده الهی، خوشا به حال آنان که لذات جسمانیشان عقلانی شد الهی، شاه به خیال شاد است و حسن به عقل الهی، حــــســــــــن، مـــــــفت پــیـــــر شـــــــد دیوان عشق ز نجم آملی خواندم همه دیوان و اشعاری ز هر بیت از کتاب او شود تعریف طوماری غزل هایش همه عشق و قصاعد ها همه نور و رباعیّات او هر یک بود آیات و اخباری ز ترجیع بند او غافل مشو که دانش غیب است وز آن پند نامه ی فرزند و حرفای گهر باری به قلبش سرّ و اسراریست که گفته دفتر دل را عجب باشد به این دفتر که دارد سرّ و اسراری تمام بیت بیت آن بود نور خداوندی اگر خوانی رود از دل تمام وحشت و تاری شنو تو از سعید پندی که دیوان حسن خوانده به لب آور همه دم هو به حال گریه و زاری... سعید مازندرانی
الَّلهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ
کی می شود که تو ما را ببینی و ما تو را...؟ خاطرم هست که از کودکیم تا حالا... در دلم ریشه دوانده غم دوری شما قطره آبم که سرازیر شدم از سر کوه که مگر قبل بخــارم برسم تا دریــا این مسلّم که تو هستی و همه میدانیم... نکته ی مبهمش اینجاست، کجایی و کجا؟! جمکران خاک بهشت است به یمن قدمت بی سبب نیست دل آرام بگیرد آنجــا عمــر من در گرو ثانیه ها میگـذرد ساعتم ثانیه در ثانیه گوید که بیا کاش این جمعه بیایی و غم از دل ببری کاش این جمعه شود عید ظهورت مولا شبیه لاله ، خمیدن به تو نمی آید ومثل شمع چکیدن به تو نمی آید فقط هجده بهار میگذرد از عمرت به آرزو نرسیدن به تو نمی آید شما کجا و یه عده حرام بی غیرت میان کوچه دویدن به تو نمی آید چگونه زد که شده تار چشمهای ترت ....به زمین دست کشیدن به تو نمی آید! بگیر دست حسن را و از زمین پاشو ....دگر صدا نشنیدن به تو نمی آید! چِقَدَر ضعف داری و چِقَدَر کوفته ای با پر خسته ، پریدن به تو نمی آید بیا و امشبه را پیش بچه هامان باش بس است ، که آه کشیدن به تو نمی آید
گیرم که خانه خانه ی وحی خدا نبود آتش به بیت ام ابیها روا نبود آن بانویی که حرمت قرآنی اش سزاست در کوچه اش تهاجم اعدا سزا نبود در آستان خانه ی او دود بهر چیست آل رسول تازه مگر در عزا نبود احمد مگر سلام به او بارها نداد زهرا مگر زاهل همین هل اتا نبود پرداخت شد بهای رسالت عجب چه زود پس بیعت ولای علی بی بها نبود حالا چه وقت مجلس شورای رهبر است حیدر مگر خلیفه ی دین خدا نبود ای قوم این همه عجله از برای چیست مولا مگر به غسل رسول خدا نبود در کار خیر این همه رای خلاف چیست حالا که وقت شبهه و چون و چرا نبود در شهرتان همایش نا مردی از چه روست بازوی دین سزای غلاف جفا نبود نامردی است ضربه به گل بی هوا زدن آیا هجوم سیلی تان بی هوا نبود؟ حتی صدای سیلی تان تا بقیع رفت این کار غیر زاده ی قوم دغا نبود این ماجرا حماسه ی زهرا شناسی است کوثر مگر شناسه ی خیر النسا نبود
ای آن که شما اهل جفا و شررید از مردم بت پرست نامردترید در خانه مرا شبیه محسن بکشید از خانه علی مرتضی را نبرید *** من حاجی کعبه ی امامت هستم در حج ولا در استقامت هستم تا اینکه علی را به سلامت دیدم در اوج شکستگی سلامت هستم در زیر لگد دو چشم من سوی تو بود گیسوم پریشان تو و موی تو بود با پهلوی بشکسته تو دیدی حیدر زهرا همه جا همیشه پهلوی تو بود *** ای سینه پصاف و ساده ی من به فدات این قامت ایستاده ی من به فدات تا اینکه بمانی و همیشه باشی یک سوم خانواده ی من به فدات پروانه ی شمع سحرت می گردم ای کعبه خودم دور سرت می گردم امروز به جبران نود زخم احد بنگر که چگونه سپرت می گردم یا فاطمه از اشک ترا می خواهیم بیمار تو هستیم و دوا می خواهیم هر کس پی حاجتی رود بر در دوست ما از تو برات کربلا می خواهیم *** دیدار بقیع ز آرزویم نرود من فاطمیم ز خلق وخویم نرود عمریست غلام در گه زهرایم یا رب مددی که آبرویم نرود *** عمریست دلم گشته هلاکت زهرا دست من و آن دامن پاکت زهرا بنما کرمی که بار دیگر ای گل صورت بنهم به روی خاکت زهرا *** منبع : سایت تفریحی پاتوق۹۸ یا فاطمه از غصه کبابم کردی چون شمع تو قطره قطره آبم کردی یک شهر سلام بی جوابم کردند از چیست تو این گونه جوابم کردی *** یا رب به میان شعله وآتش و دود بگرفته فلک ز دست من بود و نبود با ضرب لگد پهلوی یارم بشکست پوشیده دو دیده از جهان یاس کبود *** یا رب ز فشار درب بی تاب شدم ا ز ضربت سیلی عدو خواب شدم هوش از سر من ربوده درد پهلو اما ز غریبی علی آب شدم
جان مادرت دلها شده دوباره پریشان مادرت آقا بیا به مجلس ما جان مادرت روزی فاطمیه ی ما را زیاد کن دست شماست سفره ی احسان مادرت در فاطمیه بیعت خود تازه می کنیم تا که شویم باز مسلمان مادرت تصدیق می کنیم که تطهیرمان کنی شاید شویم سائل و مهمان مادرت وقتی برای آمدنت کم گذاشتیم گشتیم شیعیان پشیمان مادرت ای مرد انتقام کتک خورد ه ها ببین افتاده ایست پشت در خانه مادرت آبادتر شدند حرم های اهل بیت غیر از مزار خاکی پنهان مادر ت غروب مدینه چه دلگیره خدا نگاه مبهمی امشب به آسمان داری زینب داره می گه خدا به خیر كند،نیتی نهان داری چه دیده ای كه شدی سیر از من و بابا كه قصد شعله كشیدن به باغ مان داری حسین این طرف و آن طرف حسن انگار خدا نكرده سر ترك این و آن داری همه بچه ها فهمیدند فردا یه خبریه،آخه مادری كه قریب به هفتاد وپنج روز تو بستره،یه دفعه بلند شد،شروع كرد ،خونه رو جارو زدن،بخدا بچه ها من نمی دونم چرا امشب این جوری شدم،ولی شاید برا شماهم اتفاق افتاده باشه،من مادرم روز آخراصلاً انگار جون گرفت،نمی دونم،انگار خدا یه جون دیگه ای می ده،می خواد لحظه آخر،كاراشو انجام بده،همه خوشحال بودند تو خونه می گفتند دیگه خوب شده،دیگه سرحاله معلومه دیگه داره خوب میشه،امروز زهرام تو خونش خودش نون پخت،خودش بچه هاشو حمام برد،لباس پوشوند،بگم یه چیزی ناله بزنی، زینب می گه دیدم برا اولین بار،بعد این چند شب مادرم ایستاده داره نمازشو میخونه،مادرم داره خوب میشه،اما اینها همه علامت رفتنه،مادر مادر حسین این طرف و آن طرف حسن انگار خدا نكرده سر ترك این و آن داری بس است،دسته ی دستاسمان* پر از خون شد *دستاس=آسیاب دستی گرسنه دیدی ام وعزم پخت نان داری نوازشم مكن هر دختر ی آرزو داره مادر نوازش كنه ، اما زینب می گه نوازشم نكن نوازشم مكن از درد شانه ات پیدا ست كنایه فهما زود بگیرند نوازشم مكن از درد شانه ات پیدا ست میان سینه خود درد بی امان داری كسی كه این مجلس ومی بینه،كسی كه صدای این مجلس و میشنوه،مدیونه اگه این دو بیت آخرو غیر شب شهادت جایی خرج كنه،این دو بیت مال امشبه،اگه ناله داری باید حقش و ادا كنی،زینب داره روضه می خونه،آخ مادر،بذار بایستم شاید امام زمان داره گریه می كنه ،به احترام گریه مولا،سادات منو كمك كنند، شكست دست تو را قنفذ و چنین می گفت
وای وای وای برا حضرت زهرا باید داد بزنی امام صادق علیه السلام گفت:خدا رحمت كنه اون شیعه ای كه برا مادر ما بلند بلند گریه می كنه، شكست دست تو را قنفذ و چنین می گفت هنوز نام علی بر زبان داری گوش بده، روضه ی من همینه،علماء،بزرگان ،سادات بچه هیئتی ها،اون بی حیای حرو م زاده دومی،لعنت الله علیه، تو تاریخ نوشته وقتی نامه نوشت،نوشت من تو همه ی عمرم،می زاری من روضه بخونم یا نه،بعضی ها یه جوری گریه می كنند،ان شاءالله مدینه ببینمت، نوشت من تو همه ی عمرم،سه جا به علی حسودیم شد،با منی یانه،سه جا به علی حسادت كردم،این حسادت تو دلم كینه شد،عقده شد،خدا عذابتو زیاد كنه،بگم برات،دونه دونه بگم اصلاً روضه ام همینه،میگه اولین باری كه به علی حسودیم شد،اون موقعی بود كه پیغمبر دست زهرا رو گذاشت تو دست علی،آی حرومزاده نامرد،یه حرفی بزنم زود رد شم سادات منو ببخشند،آخه این بی حیام خواستگار زهرا بود،ای اُف به تو دنیا،زهرایی كه یه كُفو(هم شأن) داره اونم علی ه زهرایی كه یك همسر داره اونم علی ه،پیغمبر فرمود اگه علی همسر تو نمی شد،احدی تو این عالم برابر تو وجود نداشت،هم كفو تو وجود نداشت،قربون تو آقا برم،یه جا حسودی كرد،وقتی دست زهرا رو تو دست علی گذاشت،می گه بار دومی كه حسادت كرد،اون موقعی بود كه پیغمبر دست علی رو بلند كرد،گفت:من كنتم مولا فهذا علی ٌمولا ،بار سومی كه حسادت كرد،اون زمانی بود كه پیغمبر دستور داد همه درها رو به مسجد ببندند،وسدالابواب الا بابه پیغمبر گفت:فقط در خونه علی باز باشه،این حسادتا تو دل نعسش جمع شد،این كینه ها تو دل نامردش جمع شد،می دونی كی تلافی كرد،با من بیا،بدونه ناله نری ها،امشب رفتی خونه،صدات بگیره ها،می گه،وقتی صدای زهرارو پشت در شنیدم، دلم به حال زهرا یه لحظه سوخت،دو سه قدم برگشتم،دیدم من با زهرا كاری ندارم، وای وای،یه دفعه یاد علی اُفتادم،خداكمكم كن این ناله ها برسه مدینه،می گه برگشتم،چنان لگدی به در زدم صدای شكستن استخونهاشو شنیدم،بگو یازهرا،ان شاءالله شب شهادتی مدینه باشیم،هركی كارش داره، اگه بچه های علی ،امشب همه آستین تو دهن گرفتن،اگه بچه های فاطمه امشب نتونستن داد بزنند،تو به جاشون داد بزن بگو یا زهرا....بگو من نمك و بپاشم،هنوز یه عده ناله نزدند،آره این جا یاد علی افتاد لگد زد،كربلام حسینش تو گودال، یكی سنگ می زنه،یكی شمشیر میزنه،حسین........
(قبر مادرت کجاست) وای از غم بی‌مادری یه دردِ که بی درمونه گل، بر من و جوانی من گریه میکند
ما در کوچه های تنگ زمانه ی مان بر یاری امام غایب زمانمان (عج) سیلی که هیچ ، غصه هم نخورده ایم !
اظهار درد دل به زبان آشنا نشد دل شد ز خون لبالب و این غنچه وا نشد آن جا از آن زمان که جدا از تنم شده است یکدم سر من از سر زانو جدا نشد با آنکه دست دشمن دون بازویم شکست دیدی که دامن تو ز دستم رها نشد شرمنده ام ، حمایت من بی نتیجه ماند دستم شکست و بند ز دست تو وا نشد بسیار دیده اند که پیران خمیده اند اما یکی چو من به جوانی دو تا نشد از ما کسی سراغ ندارد غریب تر در این میانه درد ز پهلو جدا نشد همین که دست قلم در دوات می لرزد نهفته راز «اذا زلزلت» به چشمانت «هزار نکتهء باریک تر ز مو اینجاست» مگر که خار به چشمان خضر خود دیدی تو را به کوثر و تطهیر و نور گریه مکن کنون نهاده علی سر، به روی شانهء در غزل تمام نشد،چند کوچه بالاتر سپس سوار می افتد، تو می رسی از راه
با سینه ی شکسته علی را صدا مکن اینگونه پیش من کفنت را سوا مکن هفتاد و پنج روز، زمن رو گرفته ای امروز را بیا و از این کارها مکن من رو زدم تو خنده به تابوت می کنی؟! اینگونه با دلی که شکسته است تا مکن پیراهن اضافه نداری عوض کنی پس بر لباس خونی خود اعتنا مکن از این طرف به آن طرف خانه پیش من پیراهن حسین مرا جا به جا مکن من بیشتر به فکر توام درد می کشی پس زودتر برو، برو فکر مرا مکن هر قدر هم که باز بگویم نرو بمان بی فایده است پس برو و پا به پا مکن اصلا بیا بدون خداحافظی برو حتّی برای ماندن من هم دعا مکن گذشت نُه بهار تو، در لاله زار من ببین می تــوانی بمانی بمان
چقدر آرد نشسته است روی دامانت فدای گردش دستاس آسیابانت از آن زمان که تو را از بهشت آوردند نشسته‌اند ملایک سر خیابانت همیشه فصل بهاری همیشه سر سبزی اگر چه پر شده از برگ زرد گلدانت ببین که پلک خدا هم به هق هق افتاده است به گریه های کبود بدون پایانت سر مزار تو حتی مدینه محرم نیست خدا برای همین است کرده پنهانت الا مسافر گندم نخورده‌ی دنیا چقدر آرد نشسته ایت روی دامانت بر بانوی مطهرمان گریه می کنیم بر آن همیشه بهترمان گریه می کنیم با این دو زمزمی که خداوند داده است بر آیه های کوثرمان گریه می کنیم بر روی بالهای سپید ملائکه بر آن کبود پیکرمان گریه می کنیم کنجی نشته ایم و کنار پیمبران بر دختر پیمبرمان گریه می کنیم بر لاله های بستر او خیره می شویم بر آنچه آمده سرمان گریه می کنیم دیر آمدیم و حادثه اتو را ز ما گرفت حالا کنار باورمان گریه می کنیم قبل از حساب ، صبح قیامت که می شود اول برای مادرمان گریه می کنیم چقدر خانه نشین بودن کسی سخت است چه سخت تر که غریبانه دست روی دست ..... غریب بود از این بیشتر که در یک شهر هر آنچه کوچه به تو می رسد شود بن بست تو مانده ای وجهانی که دلخوش از دنیا که در برابر تو داده اند دست به دست تو رفته ای ومن آرام اشک می ریزم و هر چه ابر پر از هق هق صدای منست ((نگاه من به تو و دیگران به خود مشغول من از کمند تو تا زنده ام نخواهم جست چنان به موی تو ، آشفته ام به بوی تو مست که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست)
یه چیزی بگم: "مادر" هرکاری کند، بچه ها یاد می گیرند، مثلا اگر "شهید" بشود...
ای کاش فدک این همه اسرار نداشت ***** ای کاش مدینه در و دیوار نداشت اي محرمراز جمع افلاكي‌ها ای شمع سینه سوخته‌ی انجمن علی
چه می‌شد؟ گر مرا با غربت خود آشنا میکرد دل شب‌ها نمی‌زد پلک و آنان را دعا میکرد
پوشانده است ابر کبودی مدینه را ای ابربغض!عقده گشودی مدینه را؟!
خطاکاران و بيت عصمت دادار يعني چه؟
جسارتهاي ديو و صورت انسيه الحورا
گل بي خار باغ وحي و نيش خار يعني چه؟
طناب خصم و دست حيدر کرار يعني چه؟
اميرالمؤمنين تنها ميان آن همه دشمن
يگانه حاميش بين در و ديوار يعني چه؟
مگر نه سينه ي زهرا ، بهشت مصطفي بودي
بهشت مصطفي و صدمه ي مسمار يعني چه؟
فشار در ، غلاف تيغ ، قتل طفل ششماهه
به ناموس الهي اين چنين رفتار يعني چه؟
مدينه زير و رو شد از صداي ناله ي زهرا
خدايا بي تفاوت بودن انصار يعني چه؟
نه تنها سوختند از آتش کين بيت مولا را
مسلمانان به پيغمبر قسم کشتند زهرا را
تو با ايثار جان حق ولايت را ادا کردي
تو بر حفظ علي با طفل معصومت سپر گشتي
تو حتي بين دشمن چهار کودک را رها کردي
که چون نقش زمين گشتي کنيزت را صدا کردي
مدال روي بازويت گواهي مي دهد آري
که جان دادي طناب از دست حبل ا... وا کردي
تو از دور علي ، روبه صفت ها را پراکندي
تو در يک شهر دشمن ، ياري شير خدا کردي
تو برگرداندي از مسجد امامت را سوي خانه
تو دختر تربيت بهر قيام کربلا کردي
تو با نطق رسايت خطبه خواندي از علي گفتي
تو ما را با علي تا صبح محشر آشنا کردي
ولايت زنده از نطق رساي توست يا زهرا
غدير دوم ما خطبه هاي توست يا زهرا
با اشک ها جان پیمبر را بشویند
شب بود و گیسوی سپیدش را ندیدند
با اینکه باید ابتدا سر را بشویند
تطهیر می شد آب در واقع چراکه
با آب بی معنی ست کوثر رابشویند
باران ضرر دارد برای یاس سالم
اینها چگونه یاس پر پر را بشویند؟؟؟
گیرم که شستند و به خاکش هم سپردند
فردا چگونه پهلوی در را بشویند؟
بعداز عبور آب ودست از سمت بازو
جای تو جا دارد که حیدر را بشویند
درد عمیق وکهنه بازوت بهترست
طرح جدید رخت قشنگت گمان کنم
با دانه دانه قرمز یاقوت بهترست
بااتشی که شعله ان قدکشیده است
ازچوب خشک ،اتش باروت بهترست
دروقت بردن بدن ضربه خورده ات
بانو حجاب وپوشش تابوت بهترست
وقتی به جرم گفتن حیدر شکسته ای
بانو قسم که گفتن یاهوت بهترست
بستر نشینیت دل او را شکسته است
پیش علی گرفتن جاروت بهتراست
خواهی خجالتی نشود از شما علی
پنهان کنی بنفشه برروت بهترست
مـادرم را نـزنید ای ز خــدا بی‌خبران
آه خون شد جگرم مادرم وای مادرم
********
کافران شعله به بیت‌الله اکبر نزنید
تازیانـه بـه تـن دخت پیمبر نزنید
آه خون شد جگرم مادرم وای مادرم
********
خانـه وحـی کجـا و شـرر نار کجا
سینۀ حور کجا صدمۀ مسمار کجا
آه خون شد جگرم مادرم وای مادرم
********
بانـوی وحـی خدای ازلی را کشتند
روح پیغمبر و ناموس علی را کشتند
آه خون شد جگرم مادرم وای مادرم
********
از کبـودی رخ مادر من معلوم است
که در شهر مدینه پدرم مظلوم است
آه خون شد جگرم مادرم وای مادرم
********
دست از کینه و بیداد و ستم بردارید
داغ محسن بـه دل مادر من مگذارید
آه خون شد جگرم مادرم وای مادرم
********
بارهـا دختـر پیغمبر ما را کشتند
به خدا چند نفر مادر ما را کشتند
آه خون شد جگرم مادرم وای مادرم
لبریزه از ولایت مولاست، شک نکن
چون سال نو مصادفِ با فاطمیه شد
امسال سال حضرت زهراست، شک نکن
مادرم شب تا صبح به غم اسیره خدا
دعا کرد بمیره، نکنه بمیره خدا...
گلای باغچه مون همه، خشکن و پاییزی شدن
مردم شهرمون چرا، نامرد و بی وفا شدن
خونه مونو آتیش زدن
مردم مدینه، جواب خوبی این نبود
مردم مدینه، گناه مادرم چی بود؟
مردم مدینه، یاس علی شده کبود...
بلند شو ز بستر گل یاس علی
ببین سر به زانوست به التماس علی
تو هستی تمام شور و احساس علی
به پیش چشمان ترم، لحظه به لحظه آب میشی
بانوی خونه علی، بده بابا رو دلخوشی
داری علی رو می کشی...
خوب میشی دوباره، دعا کنی مستجابه
بعد تو می دونی، بابام دیگه خونه خرابه
بی تو زنده موندن، برای بابامون عذابه
به دردات اسیری غم هر روزی
می بینم که شب ها ز غصه می سوزی
برای حسینت لباسی می دوزی
گفتی همه کفن دارن، حسین من بی کفنه
گفتی که راز دار غمت، عزیز مادر حسنه
نذاری گریه بکنه، نذاری گریه بکنه...
چند روزه حسینت، تو اضطرابی غمگینه
حسن شبا توی خواب، انگار یه کابوس می بینه
کلثوم تو مادر، پای در سوخته میشینه
وای وای وای وای، مرو مرو مادر...
حتی به فکرشم بودن جون و تن و می‌لرزونه
وای از دلِ بی‌مادرا که زیرِ خاکِ گلشون
مادر دارا رو می‌بینند چقدر می‌سوزه دلشون
تا آخر عمر بی‌مادر ذکرِ مادر رو لبهاشه
خدا کنه کنارمون کسی بی‌مادر نباشه
اما بدون تو جمع ما غریب ترین بی‌مادراست
می‌دونی اسم اون چیه مهدیِ آلِ مصطفاست
قربون اون شالِ عزا، اشکای دونه دونه‌ات
شما بیا روضه بخون، که ما بشیم دیونه‌ات
بگو چطور مادرتون، تو کوچه پژمرده شده
به پشت در تو آتیشا، چطور لگد خورده شده
بگو چطور تو مدینه، خون به دلِ زهرا زدند
لحظه‌ی غسلِ تن اون، غم به دلِ مولا زدند
بگو چطور به روی یاس، رنگِ غم و نیلی کشید
تو کوچه‌های بی کسی، به صورتش سیلی کشید
بگو برامون بدونیم، تو سینه‌تون چه غصه‌هاست
آقا به ما نشون بده که قبرِ مادرت کجاست
بلبل به خسته جانی من گریه میکند
از بس که هست غم به دلم، جای آه نیست
مهمان به میزبانی من گریه میکند
از پا فتاده پا و ز کار اوفتاده دست
بازو به ناتوانی من گریه میکند
گل‌های من هنوز شکوفا نگشته‌اند
شبنم به باغبانی من گریه میکند
در هر قدم نشینم و خیزم میان راه
پیری، بر این جوانی من گریه میکند
گردون، که خود کمان شده، با چشم ابرها
بر قامت کمانی من گریه میکند
این آبشار نیست که ریزد، که چشم کوه
بر چهره‌ی خزانی من گریه میکند
فردا مدینه نشنود آوای گریه‌ام
بر مرگ ناگهانی من گریه میکند
به یاد مهر تو چشم فرات می لرزد
اگر اشاره کنی کائنات می لرزد
بدون عشق تو بی شک صراط می لرزد
که در نگاه تو آب حیات می لرزد
که آیه آیه تن محکمات می لرزد
و روی گونهء او خاطرات می لرزد
میان مشک سواری، فرات می لرزد
که روضه خوان شوی اما صدات می لرزد
و عصر جمعه کنار ضریح روی لبم
به جای شعر دعای سمات می لرزد ...
ثُمَّ لَمْ تَلْبَثُوا اِلى رَیْثَ اَنْ تَسْكُنَ نَفْرَتَها، وَ یَسْلَسَ قِیادَها،ثُمَّ اَخَذْتُمْ تُورُونَ وَ قْدَتَها، وَ تُهَیِّجُونَ جَمْرَتَها، وَ تَسْتَجیبُونَ لِهِتافِ الشَّیْطانِ الْغَوِىِّ، وَ اِطْفاءِ اَنْوارِالدّینِ الْجَلِیِّ، وَ اِهْمالِ سُنَنِ النَّبِیِّ الصَّفِیِّ، تُسِرُّونَ حَسْواً فِی ارْتِغاءٍ، وَ تَمْشُونَ لِاَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ فِی الْخَمَرِ وَ الضَّرَّاءِ، وَ نَصْبِرُ مِنْكُمْ عَلى مِثْلِ حَزِّ الْمَدى، وَ وَخْزِالسنانفىالحشا. وَ اَنْتُمُ الانَ تَزَْعُمُونَ اَنْ لا اِرْثَ لَنا أَفَحُكْمَ الْجاهِلِیَّةِ تَبْغُونَ، وَ مَنْ اَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْماً لِقَومٍ یُوقِنُونَ، أَفَلا تَعْلَمُونَ؟ بَلى، قَدْ تَجَلَّى لَكُمْ كَالشَّمْسِ الضَّاحِیَةِ أَنّی اِبْنَتُهُ. اَیُّهَا الْمُسْلِمُونَ! أَاُغْلَبُ عَلى اِرْثی؟ یَابْنَ اَبیقُحافَةَ! اَفی كِتابِ اللَّهِ تَرِثُ اَباكَ وَ لا اَرِثُ اَبی؟ لَقَدْ جِئْتَ شَیْئاً فَرِیّاً، اَفَعَلى عَمْدٍ تَرَكْتُمْ كِتابَ اللَّهِ وَ نَبَذْتُمُوهُ وَراءَ ظُهُورِكُمْ، إذْ یَقُولُ «وَ وَرِثَ سُلَیْمانُ داوُدَ» (1) وَ قالَ فیما اقْتَصَّ مِنْ خَبَرِ زَكَرِیَّا اِذْ قالَ: «فَهَبْ لی مِنْ لَدُنْكَ وَلِیّاً
ادامه مطلب
من بلبل تو بودم و تو گلعذار من
ای با تو رشکِ هشت بهشت، آشیانه‌ام!
بنگر به چار لاله‌ی دلْ داغ‌دار من
چشمان خویش بستی و مژگان گره زدی
هم باز کن گره ز مژه، هم ز کار من
شمشیر، در غلافِ صبوری نهاده‌ام
تیغ زبان توست کنون، ذوالفقار من
ای ماه من! چه شد که نچیدی ستاره‌ای
از آسمان ِ دیده‌ی اختر نثار من!
دریای بی‌کناره‌ی غم؛ سینه‌ی من است
ای ساحل علی! تو بمان در کنار من
امّید ماندن تو، به دل ، پرورانده‌ام
(ای وای بـر من و دل امّیـدوار من)*
عزیزم تو خیــلی جـوانی بمان
تو هم مثل من نیمه جـانی بمان
زمــین گـیر من،آســمانی،بمان
اگر می شـود می توانی بـمان
تو نـیلوفرانه تـریـن یاس شـهر
وجود تو کانون احـساس شهر
دعا گوی هر قـدر نشناس شهر
نکش دست از دست دستاس شهر
نباشـی، چـه آبی چه نانـی بمان
چه شد با علی همسفر ماندنت
چه شـد ماجرای سـپر ماندنـت
چه شد پـای حـرف پـدر ماندنـت
پس از غـصه ی پشـت در ماندنت
نـدارد علــی هـمزبانی بمــان
برای علی بی تو بـد میشود
بدون تو غم بی عـدد میشود
نرو که غــرورم لــگــد میشود
و این سـقف،سـنگ لحدمیشود
تو باید غــمم را بدانــی بمــان
چرا اشــک را آبـرو میکــنی
چرا چــادرت را رفـو میکـــنی
چرا اسـتخوان درگـلو میکــنی
چرامـــرگ را آرزو میکـــــنی
چه کم دارد این زنــدگانی بمان
همان که وقت غم و غصّه غمگسارم بود
از این قنوت و از این دست های سرد تهی
مشخص است که هم دار و هم ندارم بود
مرا به تیغ نیازی نبود تا او بود
به ذوالفقار چه حاجت که ذوالفقارم بود
نکشت و کشت مرا، جان گرفت و هم جان داد
تبسّمش، که تسلّای جان زارم بود
هزار گل پس از او روی بسترش جا ماند
ولی مدینه نفهمید او بهارم بود
منم پیمبرِ بعد از پیمبر خاتم
که گریه، وحی من و چاه کوفه، غارم بود
در آن زمان که عدو خواست تا مرا ببرد
جواب محکم زهرا «نمی گذارم» بود
سکوت کردم و آهی کشیدم آن وقتی -
که در نماز پسین، دومی کنارم بود
آنکه بايد اينچنين باشد منم
دل غمين و شرمگين باشد منم
خواستم ياري کنم اما نشد
ريسمان از دستهايت وا نشد
من آن شاخه گل افسرده بودم
که در نشکفتگي پژمرده بودم
زسوز سينه ام مي سوزم اي کاش
که در پشت همان در مرده بودم
مغيره گر نبود در آن کشاکش
علي را من به خانه برده بودم
مدينه محشر کبري به پا بود
رسل بر گردن شير خدا بود
دو صد گلچين و يک گل من چه گويم
گل حيدر به زير دست و پا بود
مـحـسـن(علیه السلام):اولین قربانی سقیفه ای است که مخالفین غدیر و دشمنان امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) برپا نمودند و بغض خود را به حضرت علی(علیه السلام) با شهید نمودن امام حسن و امام حسین(صلوات الله علیهما) تکرار نمودند.(۱۲)
مـحـسـن(علیه السلام):در قرآن قاتلان او بنام «جبت و طاغوت» هستند که خود و پیروانشان تا روز قیامت مورد لعنت خداوند هستند.
«وَ مَن یَلعَنِ اللهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصیراً»
(نساء/ ۵۱-۵۲)
مـحـسـن(علیه السلام):لعن نمودن بر قاتلان او که «جبت و طاغوت» هستند،باعث نوشته نشدن گناه در صحیفه اعمال مؤمنین و وسیله آمرزش گناهان است.(۱۳)
اَللَّهُمَّ العَنِ الجِبتَ وَ الطّاغوت وَ النَّعثَل وَ عَذّبهُم عَذاباً شَدیداً
پی نوشت :
(۱) فرائد السّمطَین،ج۲،ص۳۵.تألیف امام کبیر اکمل ابراهیم بن محمد بن ابی بکر بن محمد جُوَینی شافعی صوفی.
(۲) الملل و النّحل،ج۱،ص۵۷.
(۳)و(۴)و(۵) بیت الأحزان.
(۶)و(۷)و(۸) بحارالأنوار،ج۵۳،ص۲۳.
(۹)و(۱۰) بیت الأحزان.
(۱۱)و(۱۲)و(۱۳) شفاءالصدور،ج۲،ص ۳۷۹.
فاطمه جان، بحق پدرت كنار بيا.
به جان على از در فاصله بگير.
بخاطر محسن درون خانه بيا!
پاهايم بى طاقت شده واى چه مى بينم؟
در باز شد!
فاطمه عليهاالسلام بين در و ديوار است.
مى خواهد خم شود تا فرزند را حفظ كند،
آتش از پايينِ در بر صورتش مى زند
مى خواهد بايستد محسنش از دست مى رود!
مهلتى نمانده فقط يك لحظه!
فرياد فاطمه عليهاالسلام را مى شنوم.
آه، او كه هيچگاه در عمرش فرياد نكشيده،
چه مى گويد؟
چه مى خواهد؟
افسوس كه دستم نمى رسد او را كمك كنم.
پس على عليه السلام كجاست؟
فضه! حسن! حسين!
زينب! ام كلثوم!
پس كجائيد؟
اولین هفته بعد از رحلت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) ــ ۲۸ صفر لغایت ۵ ربیع الاول ــ سالگرد ایام شهادت حضرت محسن بن علی(صلوات الله علیهما) اولین شهید راه قرآن و عترت، و نهاده شدن بنیاد ظلم بر اهل بیت رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) را به ساحت مقدّس حضرت بقیّة الله الأعظم،حجّة بن الحسن العسکری(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تسلیت عرض می نمائیم.
گناهان و جنایات خلق که منجر به غیبت امام زمان(صلوات الله علیه) گردیده است از آثار شوم سقیفه است.
سقیفه حکم خدا و دستور پیغمبر اسلام نبود،بلکه مخالفین غدیر و منافقینِ از اصحاب پیغمبر(صلی الله علیه و آله وسلم) آن را برپا نمودند.
خداوند تبارک و تعالی سفینه نجات و هدایت را در اطاعت عترت پیغمبر(صلی الله علیه و آله وسلم) قرار داده است.
شیطان و منافقین به جای سفینه هدایت ، سقیفه ضلالت و مضلّت را برپا کردند،و تمام مصیبات،بدعتها،گمراهی ها،بی دینی ها و ظلمتها از سقیفه آغاز شد.
تمام مصیبات و گرفتاریهای آل محمّد(صلوات الله علیهم) از آثار شوم سقیفه است.
ياس يعني بوي دل بوي بهشت
ياس يعني فاطمه حيدر سرشت
ياس يعني كمترين عمرِ جهان
ياس يعني مادرِ صاحب زمان
ياس يعني كوچه و آه و شرر
يك گل و يك غنچه با هم پشتِ در
ياس يعني قوتِ دستِ علي
همدم رازِ دل و هستِ علي
ياس يعني خانه داري نوجوان
مادري افتاده حال و نيمه جان
ياس يعني شانه بر موي حجاب
ناله در بيداري و در وقت خواب
ياس يعني حيدر و غسل و كفن
اشكِ چشمِ زينب و آه حسن
ياس يعني يا حسينِ زيرِ لب
بوسه بر زير گلويي نيمه شب
ياس يعني انتقام از عاملين
سيلي محكم به روي قاتلين
ياس يعني مهدي و وقتِ ظهور
انتقام از غاصبين پر غرور
ياس يعني ما مدينه مي‌رويم
با اميرِ بي‌قرينه مي‌رويم
رسول اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود:
۱ـ ... و امّا دخترم فاطمه(سلام الله علیها) ... خـدایـا لـعـنـت کـن کسی که بر او ظلم می کند ... و جاویدان کن در آتش خودت کسی که چنان بر پهلویش می زند تا فرزندش محسن(علیه السلام) را سقط می کند...
« این جمله در نوشته ها و تاریخ سنّی ها ثبت است و از کتاب معتبر خودشان نقل شده است »(۱)
۲ـ شهرستانی(سُنّی) گوید: ابراهیم بن سیّار بن هانی نظّام گوید: عمر (لعنة الله علیه) در روز بیعت(سقیفه) طوری به شکم حضرت فاطمه(علیها السلام) کوبید که جنین(محسن"علیه السلام") از شکمش افتاد و فریاد می زد خانه اش را با تمام افراد خانه آتش بزنید،در حالی که در خانه کسی غیر از علی و فاطمه و حسن و حسین(علیهم السلام) نبود. (۲)
۳ـ ابن ابی الحدید(سُنّی) در شرح نهج البلاغه می گوید: استادم ابوجعفر نقیب گفت: ... ظاهر آنست که اگر پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) زنده می بود، ریختن خون آن کسی که حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را ترسانیده بطوری که فرزندش(محسن"علیه السلام") سقط گردیده، جایز می دانست.
حضرت فاطمه(س) مي‌فرمايند: و ماييم برگزيدگان خدا و جايگاه پاكي‌ها. (ارشاد شيخ مفيد/1/270)
چون سرو، رها ز مجمع خاكي‌ها
يك جرعه زلال آفتابم بچشان
اي روح بلند قله‌ي پاكي‌ها
تقدیر تست سوختن و ساختن، علی
ای رهبری که منزوی‌ات کرده جهل خلق
ای آشنای درد، غریب وطن علی
من پهلویم شکسته و تو دل شکسته‌ای
من سینه خُرد گشته و تو سینه سوخته
من با تو گفتم و تو به کس دم مزن علی
من بازویم سیه شده تو دست، روی دست
بر گو کجاست بازوی خیبر شکن علی
سربسته به، که بعد حمایت ز حقّ تو
در اختیار من نَبُوَد دست من علی
گفتم به شب کفن کن و شب دفن کن ولیک
از تن نمانده هیچ برای کفن علی
چه می‌شد سفره‌اش گر، گل برای غنچه وا میکرد
چرا میکرد دور از چار طفلش بستر خود را
گل از چه خویش را از غنچه‌های خود جدا میکرد
اگر از گریه‌اش همسایگان را شکوه بر لب بود
به چشم خویشتن دیدم که بشکستند بازویش
ولی مادر مگر دامان حیدر را رها میکرد
هم از سینه هم از بازوش خون می‌رفت در آن روز
ولیکن می‌دوید و باز بابم را صدا میکرد
نماز عشق نیّت کرد ما بین در و دیوار
ولی زان پس رکوع خود میان کوچه‌ها میکرد
مرا می‌برد و دست او به روی شانه‌ی من بود
قد دختر، کنار مادرش کار عصا میکرد
برلب نمانده شوق سرودی مدینه را
قندیل ماه رنگ پرید ه است تاگرفت
گرد عزای یاس کبودی مدینه را
ای ماه خسته!مرثیه ای سازکرده ای؟
یک عرش ازستاره ببین گریه می کنند
درپردۀ فرازوفرودی مدینه را
زخم شناسنامۀ تاریخ مافدک!
آیینۀ بهار کبودی مدینه را!!
دنیا بدون فاطمه،تاریک،سوت وکور
فرقی نداشت بودو نبودی مدینه را
اندازۀ تمام جهان نور هدیه داد
یک جانماز وعطرسجودی مدینه را
بر گنبد بقیع دلم آشیان گرفت
با قاصدک نوشت درودی مدینه را
این کفتر ضریح درنیم سوخته است
لب تشنۀ دوقطره شهودی مدینه را
آتش گرفت اگر چه دری کرد شعله ور
دست پلید،دست یهودی مدینه را
بایک اشاره صاعقه می ریخت آسمان
تشباد قهر عادوثمودی مدینه را
لب وانکرده غیر دعای قبیله را
نفرین کجا؟ که فاطمه بودی مدینه را
آیینه نیستم که بچینم گل حضور
یک استغاثه،اذن ورودی مدینه را
خاکم به سرکه قافیه اندیش ماند ه ام
خالی است جای سنگ صبوری مدینه را
!
| Power By:
LoxBlog.Com |
- تبادل
- هیئت بین الحرمین ساری
- خریدعینک
- شعر مذهبی
- آپلودعکس
- مشاوره حقوقی
- خرید عینک
- عینک آفتابی
- علیرضا
- شراره
- مرجان
- تک دختر
- پوستر مذهبی
- حدیث اشک
- ازمدینه تامدینه
- (جناب برقعی)
- بانک شعر روضه
- حاج علی انسانی
- پایگاه جامع ضامن آهو رضا (ع)
- حاج رضابذری
- اداره تبلیغات اسلامی
- استاد سازگار
- علامه حسن زاده آملی
- وبلاگ روح الله جهانگیری
- سعیدرمضانی(ذولفقارحیدر)
- مهرشاد واحدی
- merila khanom
- سحر
- خریدشارژ
- خانمی
- ردیاب جی پی اس ماشین
- ارم زوتی z300
- جلو پنجره زوتی
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
گل یاس علی
و آدرس
madarekhaste.LXB.ir
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.